ATEŞİN BAŞINDA BİR TOY

Kerim hızlı adımlarla Arnavut kaldırımlarında yürüyordu. En yakın bakkala girip cebinden buruşmuş kağıt paraları çıkardı ve bakkalın yüzüne bakıp: “sigara en ucuz sigara” Diyebildi. Bakkal karşısındaki genci görünce diğer müşteriler gibi ona da aynı muameleyi yapmıştı ve hiç konuşmadan arkasındaki reyondan sigarasını verip para üstünü dönüş yaptı. Birkaç bozuk parayı Kerim’in avcunun içine boşaltıp kasanın orda ki televizyona bakmaya devam etti. Kerim sigarayı bir hışımla açıp bir tanesini çıkardı ve hemen yakma gereksimi duydu. İlk dumanla beraber sigaradaki karbon monoksit ciğerlerine doldu ve kan akışına karışan katran kanını katılaştırıp akışı yavaşlattı. Bu yöntem Kerim’i biraz daha rahatlatmıştı paketlerin üzerinde yazan “sigara içmek kalbinize zarar verir” yazılarının Kerim gibi insanlar nazarında hiçbir ehemmiyeti olmazdı anlık rahatlamaları yaşlılık rahatsızlıklarına tercih etmelerinin sebebi zaten ileriye dönük planları olmamasıydı. Kerim sigarasını içerken dalgın dalg...

Ramazan elinde tespihini çekerken ranzasında uzanmış tavana astığı fotoğrafa bakarken bir yandan derin bir iç çekmişti. İçerisi hafif rutubet ve sigara dumanının sarmaş dolaş olmasıyla ortaya çıkan mayhoş bir kokuyla doluydu. Her tespihin parmakla itilip diğerlerinin yanına düşen taşı adeta kum saatini anımsatıyordu zamanı bol bol sayacaklara. Yan ranzadan elinde sazı dilinde sözü olan Arif yine dertlere derman oluyor kulakların değil tel örgülerin bile pasını atıyordu. Tahta sandalyede sigarasını içen Burak dertli dertli düşünüyor arada sessizce Arif Ağabeyinin türkülerine eşlik ediyordu. Bu koğuşa gireli çok olmamıştı on gündür yatıyordu ve önünde daha yıllar vardı, kaderin oyunu sonucu düşmüştü mahpusluğa ve hiç sitem etmedi belki de tebessümleri bir sitemdi ama kimse bir mana yüklemezdi burada tebessümlere. Ramazan türkünün etkisiyle ranzasından doğruldu ve tabakasını çıkardı gömlek cebinden. Tabakası dedesinden hatıraydı ve gözü gibi bakardı bu tabakaya “Er kişi tabakasından de...

Siz hiç gecenin en karanlığında ve en sessizliğinde bir mum yaktınız mı? Ben yaktım…Önce bir kibrit buldum cebimde. İlk eylemimle gecenin sessizliğini yok ettim. Etrafı hafif bir kükürt kokusu kapladı.  Yanık kokusunu ufaklığımdan beri severdim. Mumdan müsaade isteyerek kibriti ona yaklaştırdım ve karanlığı kendi çabasıyla parçalayan bir alev birikintisi aydınlattı. Ben karanlığı o gece atlattım. Mumun alevi karşımda mutluluktan dans ederken onu izleyip keyif almaya çalıştım ancak neden mutlu olduğunu anlayamadım. Bu dans o derece bir incelik taşıyordu ki belki de anlamak istemedim ilk başlarda. Kendisini bitiren tüketen alevle sonuna sebep olacağını bile bile dans ediyordu mum. Hem ateş hem mum mutluydu bu ortaklıktan. Bu olayı bağdaştırıp ders çıkarmalıydım. Beynimi zorlayıp hayatımdan bir nokta aradım dakikalarca. Kararımı vermiştim mumun benim hayallerim olacağına. Hayaller…. Hayaller zaten birer mum değil midir? En bittim dediğin anda onlara sarılırsın ve en büyük karan...